به گزارش صدای میبد: ساعت ۲بامداد و سحر روز شانزدهم ماه مبارک رمضان را نشان می دهد. وارد مسجد شدم. تعدادی از دوستان مسجدی در حال بسته بندی غذا بودند. نیمی از غذاها بسته بندی شده بود. سحری را برای کسانی آماده می کردند که باید سحر را در بیرون از خانه کار می کردند. ساعت کاریشون ۱۲ شب تا ۷ صبح است. دوستان مسجدی تصمیم گرفته بودند که سحری روز هفدهم ماه مبارک را با رفتگران زحمت کش شهرمان سپری کنند. تعدادی از ماموران رفت و روب شهری به خاطر پراکنده بودن در مناطق مختلف شهر نمی توانستند با ما هم سفره شوند. برای همین سحری را به صورت بسته بندی در سطح میبد باید پخش می کردیم. غذا ها را چند تن از مسئولان شهرداری پخش کردند و تعدادی از رفتگران زحمت کش در پارک فلسطین هم سفره جوانان مسجد دوازده امام شدند.

سفره انداخته شد پس از صرف سحری و در آخر سفره با چندتن از این زحمتکشان هم صحبت شدیم. از زندگی شان می گفتند. از چنین موقعیت هایی که براشون پیش نیومده. از آرزوی به حج رفتنشان. برخی از غربت و اجاره خانه دل پری داشتند. تعدادی هم از مهربانی مردمی که با انعام و چایی و… از آنها پذیرایی می کردند حرف هایی برای گفتن داشتند. و بعضی هاشونم از جمع کردن زباله هایی که بیشتر در زیر صندلی های پارک ثابت بود میگفتند. خلاصه خیلی در دل داشتند و در آخر عکس دسته جمعی و صدای اذان بلند شد وقت خداحافظی بود.

رفتگر نامی است که شاید در یک کلام بگویید شغلی است که کارش جمع کردن زباله است. اما اینها مردان شریف و پاک دستی هستند که همه مردم باید به آن احترام بگذارند. چرا که رفتگران زیبایی را به شهر ما می آورند.