چهار اولويت اصلاح‌طلبان براي مجلس دهم
اصلاح‌طلبان در طول سال‌هاي دولت احمدي‌نژاد به ويژه حدفاصل سال‌هاي ٨٨ تا ٩٢ شرايط بسيار پيچيده‌اي را تجربه كردند. تبديل شدن آنها به سوژه امنيتي براي نظام باعث شد دايره اثرگذاري آنها در قدرت و حوزه عمومي به كمترين حد ممكن رسيد
از مجلس ششم به اين سو اصلاح‌طلبان هيچگاه براي ورود به رقابت‌هاي انتخاباتي از چنين انسجامي برخوردار نبوده‌اند. 
در كنار انسجام فعلي كه مديون رهبري واحد آنان و درك جمعي نسبت به مشكلات جدي كشور است وضعيت اردوگاه رقيب نيز تعريف چنداني ندارد. ارزيابي وضعيت درون جناحي و شرايط رقيب نشان مي‌دهد اگر استراتژي سال ٩٢ بار ديگر در دستور كار قرار گيرد – كه ظاهرا قرار گرفته- كسب اكثريت مجلس دور از انتظار نيست. به همين دليل نيز طي ديدارهايي كه در هفته‌هاي گذشته ميان بزرگان اصلاح‌طلب انجام شده آنها استراتژي كسب اكثريت مجلس را جايگزين طرح‌هاي ديگر كرده و مي‌خواهند تمام تمركز خود را بر شكل‌گيري مجلسي اصلاح‌طلب قرار دهند.
به نظر مي‌رسد اصلاح‌طلبان از تئوري‌هايي نظير ائتلاف با اصولگرايان معتدل و ارايه ليست مشترك با حاميان آنها عبور كرده و با اتكا به هويت اصلاح‌طلبانه در پي رسيدن به وضعيتي هستند كه در همه حوزه‌هاي انتخابيه امكان رقابت داشته باشند. در اين صورت با توجه به مكانيزم طراحي شده توسط شوراي راهبردي انتخابات اصلاح‌طلبان آنها مي‌توانند با تجميع نيروهاي بومي و حمايت از كانديداي واحد شانس كسب اكثريت مجلس را افزايش دهند. آنها البته به مشكلات و موانع پيش رو آگاهند اما اين آگاهي به‌جاي اتخاذ رويكرد انفعالي نظير انتخابات مجلس نهم جاي خود را به فعاليت جدي داده است.
آنها تجربه يك غافلگيري جدي در خرداد ٧٦ را دارند. در آن سال جريان چپ كه بعدها اصلاح‌طلب نام گرفت در ناباوري با اقبال ميليوني مردم مواجه شد و كليد پاستور را از هاشمي‌رفسنجاني تحويل گرفت. آنها حالا براي آنكه دوباره غافلگير نشوند از همين حالا براي مجلسي با اكثريت اصلاح‌طلب برنامه‌ريزي مي‌كنند و اولويت‌هاي‌شان را برمي‌شمرند تا اگر موفق شدند بهارستان را از اصولگرايان بگيرند، برايش برنامه‌هاي دقيق داشته باشند.
شناسايي مشكلات امروز كشور كار دشواري نيست اما به دليل گستردگي اين مشكلات به جا مانده از دولت‌هاي نهم و دهم بايد از ميان كوه مشكلات اولويت‌هاي اساسي را انتخاب كرد تا رفته رفته با شكل‌گيري مجلس همسو با دولت آنها را از پيش پاي توسعه ايران برداشت.
چرخ‌هاي لنگ اقتصاد
بي‌شك اصلي‌ترين دغدغه امروز دلسوزان كشور مشكلات اقتصادي در حوزه خرد و كلان است. ركود اقتصادي، تعميق بيكاري، تورم بالا مشكلات اساسي است كه از يك سو معيشت مردم را سخت كرده و از سوي ديگر باعث مي‌شود توسعه اقتصادي در نظر گرفته شده در اسناد بالادستي نظام محقق نشود. اصلاح‌طلبان در صورت كسب اكثريت مجلس شوراي اسلامي مي‌خواهند ضمن همسويي با دولت گره‌هاي مديريتي و بين‌المللي در راه رشد اقتصادي را از ميان ببرند. در اين ميان ترجيع بند سخن آنان جلوگيري از ادامه فعاليت ساختارهاي فسادآفرين است. آنها مفسدين اقتصادي را محصول ساختاري مي‌دانند كه در ان امكان بروز فساد وجود دارد. بنابراين مي‌خواهند در نخستين گام با استفاده از ابزار نظارتي نظير ديوان محاسبات كانون‌هاي فساد اقتصادي را شناسايي كنند.
افزايش نقش ايران در مناسبات بين‌المللي
شرايط ايران در هشت سال دولت محمود احمدي‌نژاد به واسطه استراتژي او در ايجاد رابطه با جهان به سمتي رفت كه ايران عملا در عرصه بين‌المللي اثرگذاري كمتري به نسبت دولت اصلاحات داشت. از سويي با ورود پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل وضع تحريم‌هاي ظالمانه غرب شتاب بيشتري گرفت و ايران سختي‌هاي بيشتري را متحمل شد. با حل و فصل مناقشه هسته‌اي ايران طي ماه‌هاي آتي، مجلس آتي مي‌تواند در شكل‌گيري روابط پايدار ايران و كشورهاي بزرگ و توسعه يافته نقش جدي ايفا كند تا بخشي از بار ديپلماسي نظام جمهوري اسلامي را بردارد. به همين دليل اكثر اصلاح‌طلبان در كنار مساله اقتصادي به موضوع روابط بين‌الملل و نقش مجلس در پيشبرد آن نيم نگاهي دارند.
سياست داخلي و باز شدن فضاي سياست ورزي
اصلاح‌طلبان در طول سال‌هاي دولت احمدي‌نژاد به ويژه حدفاصل سال‌هاي ٨٨ تا ٩٢ شرايط بسيار پيچيده‌اي را تجربه كردند. تبديل شدن آنها به سوژه امنيتي براي نظام باعث شد دايره اثرگذاري آنها در قدرت و حوزه عمومي به كمترين حد ممكن رسيد تا اينكه در انتخابات رياست‌جمهوري گذشته آنها توانستند با يك استراتژي جدي و جديد تا حدودي راه بازگشت به قدرت را هموار كنند. بي‌شك بخش عمده‌اي از مطالبات اصلاح‌طلبان در حوزه سياست داخلي متمركز است اما آنها بنا ندارند با تمركز بر اين حوزه كشور را دچار مناقشه‌هاي سياسي داخلي كنند .
فضاي فرهنگي در شأن مردم ايران
با وجود گذشت حدود دو سال از روي كار آمدن دولت يازدهم اما فضاي فرهنگي كشور هنوز آن‌طور كه بايد تغيير دولت را احساس نمي‌كند. لغو متعدد كنسرت‌ها، برنامه سخنراني‌هاي دانشجويي و فعاليت‌هاي فرهنگي محدود شده همچنان بزرگ‌ترين دغدغه فعالان اين حوزه است. اگرچه وزارت فرهنگ و ارشاد دولت روحاني مي‌كوشد تا فرآيند اعطاي مجوز كتاب، فيلم و آلبوم‌هاي موسيقي را تسهيل كند اما به دليل مشكلات جدي بر سر راه هنوز تا فراهم آمدن فضاي مطلوب فرهنگي فاصله جدي باقي مانده است. از قضا اصلاح‌طلبان به دليل صبغه فرهنگي خود تلاش مي‌كنند تا در اين راه مشكلات پيش پاي دولت را حل و فصل كنند. بخشي از حل و فصل اين مشكل البته با تغيير اكثريت نمايندگان مجلس خود به خود حل مي‌شود. با اين حال مي‌توان تغيير فضاي فرهنگي كشور را اولويت ديگر آنها دانست. اصلاح‌طلبان بر خلاف دولت معتقدند در عين حال كه بايد مشكلات را اولويت‌بندي كرد اما مي‌توان دست‌كم بخشي از آنها را به صورت پروژه‌هاي موازي پيش برد تا در زمان چهار ساله مجلس دهم بخش مهمي از آنها حل شود. گروه احزاب روزنامه يك سوال مشخص را با ١٠ چهره اصلاح‌طلب در ميان گذاشته است: مجلسي با اكثريت اصلاح‌طلب چه اولويت‌هايي خواهد داشت؟
منبع: یزدی نیوز
ارسال نظر