یکی از کاندیداهای محترم خواستار ایجاد مناظره بین رئیس دولت دهم و یازدهم شده است تا به زعم ایشان دولت در مناظره‌ها بجای پرداختن به مسائل دولت گذشته پاسخگوی عملکرد خود باشد! خوب حالا این کاندیدای محترم چرا فکر می کند هدف اصلی مناظره‌ها فقط و فقط نقد عملکرد دولت است و آن را باید محلی برای تاخت و تاز علیه روحانی قلمداد کند! پرواضح است که مناظره ها فرصتی برای بیان دیدگاه ها، نقطه نظرات و از همه مهم‌تر بیان مستدل و روشن برنامه های کاندیداها است. از این رو کدام منطق قبول می کند که در یک مناظره عادلانه بایست ۱۰۰ درصد وقت رقیبان روحانی به نقد دولت وی اختصاص یابد! نقدهایی که متر و ابزار خاصی هم برای اندازه گیری و صحت و سقم آنها وجود ندارد تا گاهی اوقات انتقاد با اتهام و تخریب قاطی و آلوده شود. سوال دیگری که در اینجا مطرح می شود این است که چرا نامزدهای محترم طیف مقابل فکر می کنند که بایستی آنها در نقش سوال کننده ظاهر شوند و روحانی هم در نقش پاسخگو در مقابل آنها قرار گیرد! چرا رقبای امروز روحانی به خود اجازه می دهند که مثل یک بازپرس از وی سوال و جواب کنند؟ مگر آنها نماینده ملت هستند که بخواهند جای مردم در نقش مدعی‌العموم ظاهر شوند! البته دولت خود را مکلف و موظف به پاسخگویی در مقابل ولی نعمتان خود می بیند و در این راه امتحان خود را پس داده است تا امروز نقدکردن از رئیس‌جمهور راحت‌ترین و بی‌هزینه‌ترینکار ممکن باشد. با این حال در مناظره‌ها آقای روحانی در کمال تواضع و فروتنی اظهارداشتند که انتقاد حق رقباست اما آیا واقعا آنها نسبت به دولت و شخص روحانی صرفا انتقاد می‌کنند یا سعی در ناکارآمد جلوه دادن دولت در منظر افکار عمومی دارند! با این حال نقد تعریف خاص خود را دارد؛ همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها بر نقد منصفانه تاکید نموده‌اند و همه را از تخریب بر حذر داشته‌اند. از دیدگاه معظم له، “علامت دلسوزانه بودن انتقاد این است که وقتی انسان انتقاد را بیان می‌‏کند، نقطه قوت را هم در کنار او بیان کند تا معلوم شود که بنای نظر شخصی، بنای انتقام‏‌گیری و بنای اذیت کردن ندارد.”حالا ملت قضاوت کنند که نقدهای نامزدهای رقیب نسبت به دولت و روحانی در کجای این چارچوب قرار دارد. نگاه سیاه و سفیدی رقبا به موضوعات کار را به جایی کشانده است که روحانی مجبور می شود صحبت های این افراد را به قضاوت مردم بسپارد؛ “من از مردم شریف ایران می پرسم کاندیداهایی که در دو هفته اخیر بطور مداوم از دولت انتقاد می کنند آیا دولت هیچ کار خوبی در این چهار سال انجام نداده است!”اما در خصوص درخواست کاندیدای محترمی که تقاضای مناظره بین رئیس دو دولت گذشته و حال داشته است! جالب است گویا رقبای امروز روحانی انتظار دارند روحانی در مقابل حملات و هجمه های شدید آنها که از قضا بیشتر آنها مربوط به دولت گذشته است از خود هم دفاع نکند! واقعیت آن است که غالب نقدهای کاندیداهای رقیب بر می گردد به دولت قبل که اتفاقا دولت متبوع جریان خود منتقدان هم بود است. کما اینکه همین حالا هم وزیران آن دولت مثل آقای نیک زاد و رئیس مبارزه با فساد آن دولت از مشاورین اصلی یکی از این کاندیداهاست! بنابراین وقتی همین کاندیدای مدعی از رکود تورمی حرف می زنند باید شفاف بگویند که منظورشان کدام دولت است؟ منظورشان دولت روحانی است که تورم را به ۸ درصد رسانده است و رشد اقتصادی را به مثبت ۸ درصد تبدیل کرده است یا اشاره به رکوردهای دولت احمدی نژاد دارند که تورم را ۴۵ درصد افزایش داد و رشد اقتصادی منفی ۷ درصد را در تاریخ ایران به ثبت رساند! آقای رئیسی وقتی از بیکاری جوانان حرف می‌زنند منظورشون اشتغالزایی صفر درصد اصولگرایان در دولت‌های آقای احمدی‌نژاد علی‌رغم درآمد افسانه ای ۷۰۰ هزار میلیارد تومانی فروش نفت است یا اشاره به ایجاد دو میلیون اشتغالزایی در دولت تدبیر و امید علی رغم کاهش معنادار تولید و فروش نفت که به یک سوم مقدار خود تنزل یافته بود، دارند! آقای رئیسی وقتی از اختلاس و فساد حرف می زنند منظورشون اختلاس های چند هزار میلیاردی دولت گذشته هست یا به حقوق های نامتعارف دولت یازدهم که اتفاقا ریشه حقوقی آن موضوع هم به معاون اول دولت گذشته برمی گردد اشاره دارد! قضیه ای که در آن روحانی شفاف و قاطعانه عمل کرد تا بجای خط قرمز قرار دادن کابینه و اعضای دولت ضمن بازگرداند مبلغ حقوق های نامتعارف آن رویه غلط را تصحیح نمایند و با عوامل آن برخورد کنند و از مردم هم بدون لکنت زبان عذرخواهی کنند. آقای رئیسی وقتی دم از فقرا می زنند منظورشان وضعیت زندگی مردم ضعیف جامعه در دولت گذشته است که با دادن ۴۵ هزارتومان یارانه قیمت حامل های انرژی را تا حدی بالا برد تا عملا چند چهل و پنج هزار تومان را از جیب مردم درآورد. یا به دولتی اشاره دارند که با برداشتن تحریم ها بار اصلی فشار تحریم ها را از دوش مردم ضعیف و کم در آمد جامعه برداشت. این کاندیدای محترم وقتی از فشار بر فقرا داد سخن می رانند آیا منظورشان اجرای طرح تحول نظام سلامت دولت تدبیر و امید است که بار هزینه های درمان را از دوش افراد ضعیف و کم درآمد جامعه انداخت. یا منظورشون افزایش چند برابری مستمری بازنشسته ها و اقشار ضعیف و کم درآمد جامعه در دولت روحانی است! آقای رئیسی وقتی از برجام انتقاد می کنند منظورشون تایید سیاست تنش زای خارجی دولت گذشته است که ایران را ذیل فصل هفت سازمان ملل قرار داد و قطعنامه ها و تحریم های ظالمانه ای را بر ایران تحمیل نمود یا منظورشان هنرنمایی فرزندان انقلاب در دستگاه دیپلماسی کشور است که شش قدرت بزرگ جهانی را پای میز مذاکره به زانو درآورد و ضمن تثبیت حق مسلم فن آوری صلح آمیز هسته ای تحریم های ناجوانمردانه را لغو نمود! این تنها چند نمونه از ارتباط هجمه رقبا علیه روحانی است که دقیقا اشاره به عملکرد دولت گذشته دارد و البته این از مظلومیت این دولت است که روحانی باید پاسخگوی عملکرد ضعیف دولت گذشته آن هم در مقابل هم طیف‌های آن دولت باشد!جان کلام آنکه وقتی رئیس‌جمهور روحانی عمدا به میان معدنچیان عصبانی و دردمند می رود تا آلامی بر دردهای آنان باشد ولو اینکه بر سر وی داد و فریاد بکشند باید گفت که امروز او جلوه‌ای زیبا را از دموکراسی و مردمسالاری را به نمایش گذاشته است. او در حالی تنها به میان معدنچیان غشمگین و داغ دیده رفت که معدن متعلق به دولت نبود و مالکان اصلی معدن خود غایب بودند! کسی که پاسخگویی را وظیفه خود می‌داند تا کارگران فریادهای خودشان را بر سر او که عالی ترین مقام اجرایی کشور است خالی کنند، قطعا شایسته احترام و تکریم است. آری روحانی تنها به میان کارگران رفت تا ضمن اینکه بر چهره خسته و دود گرفته آنان گرد سپید آزادی بپاشد، مسئولیت پذیر کسانی باشد که خود را ملزم به پاسخگویی در برابر ملت نمی دانند! با این اوصاف سئوال اصلی اینجاست که منتقدان دولت یازدهم وقتی اینچنین بی رحمانه نسبت به روحانی شوریده اند مگر یادشان رفته است که وی دولتی را تحویل گرفت که میراث کسی بود که حتی امروز شرایط لازم برای حضور در این دوره از رقابت‌ها را نداشته و ردصلاحیت شده است!