کمپین «ما پشیمانیم» که درباره رأی به آقای روحانی در فضای مجازی راه‌اندازی شده، بازتاب گسترده‌ای پیدا کرده است. این پویش البته می‌تواند به‌عنوان یکی از جوگیری‌های رایج دنیای مجازی تلقی شود که درصد اعتماد به فضای مجازی را کاهش می‌دهد. در حوزه‌های غیرسیاسی هم شاهد این داغ‌شدن‌های موضوعات بوده‌ایم. درحوزه‌های فرهنگی و هنری این پدیده زیاد اتفاق افتاده است اما وقتی اتفاقی با این وسعت در حوزه سیاست شکل می‌گیرد، باید به آن توجه ویژه کرد. نمی‌توان انکار کرد که ممکن است پشت این اتفاقات، اختلافات سیاسی و جناحی باشد. یا بالاتر، رفتاری هدایت‌شده باشد که روی گسل‌های سیاسی و اقتصادی سوار شود تا تزلزل‌های عمیق ایجاد کند اما دراین‌میان دولت و رئیس‌جمهور باید در این پدیده به نکات زیر توجه کنند: ‌

۱- اگرچه مشکلات اقتصادی و رکود جدی است اما طبعا جامعه در این مدت اندکِ پس از انتخابات، با پدیده مؤثر و مهمی روبه‌رو نشده و اتفاق جدید اقتصادی‌ای در زندگی‌اش حس نکرده است که منشأ این موج مخالفت با روحانی باشد. اما صرف اینکه مردم با پدیده روحانی‌ای مواجه شدند که شعارهای انتخابات را کم‌رنگ کرد و احتمالا برای آینده‌ای متفاوت از سایر رؤسای جمهور اصرار داشت به جامعه بفهماند که روحانی ایام انتخابات نیست، شوک لرزآوری ایجاد کرد که اعتماد به روحانی را کاهش داد.
۲ – بودجه و گرایش‌های آن را عده‌ای عامل روآوری مثبت به این موج ضدروحانی می‌دانند. بودجه پیشنهادی قبل از تصویب و با تأکید بر مواردی مثل عوارض خروج که ادعا می‌شود حامی این موج است، بیشتر به شوخی شبیه است.
۳- شاید دنیای جدید ارتباطات و فضای مجازی پاشنه آشیل همه این اتفاقات است که دنیای متفاوتی را ایجاد کرده است. اگر این ابزار شناخته نشود و با همان سرعت ارائه نشود، جامعه زیر توضیحات بار جو سنگین تبلیغاتی تحت‌تأثیر همه این داغ‌شدن‌ها قرار می‌گیرد. این فضا پاسخ می‌خواهد نه اتهام‌زدن به پویش و حامیان پویش‌ها.
۴- نبود سیستم تبلیغاتی پاسخ‌گو در اطراف رئیس‌جمهور نکته مهم داغ‌شدن این موج شد. از شروع‌به‌کار روحانی تاکنون، دولت روحانی و شخص او در موضوع تبلیغات و حداقل سازماندهی تبلیغی و رسانه‌ای از دولت بسیار ضعیف بوده‌اند.

در همین پویش یا کمپین جدید «ما پشیمانیم»، شاهد کمترین عکس‌العمل یا پاسخ‌گویی از طرف دفتر رئیس‌جمهور یا سیستم عریض و طویل دولتی بودیم. نکته قابل‌توجه‌تر اینکه توجه ندارند رسانه تغییر پیدا کرده است. اتکا به صداوسیما و روزنامه ایران و خبرگزاری رسمی مشکلی را حل نمی‌کند. این موج‌های قوی تبلیغاتی را هم آن رسانه‌ها نیافریدند. از موضع بالا رفتارکردن، غرور، نشناختن رسانه‌های جدید و رفتارهای قطره‌چکانی در پخش خبرهای کنترل‌شده دولتی اصلی‌ترین عامل ضعف تبلیغاتی دولتی‌هاست٥- در این کابینه هم باوجود وعده‌های رئیس‌جمهور، افراد همراه رئیس‌جمهور اندک است و کسانی که دغدغه‌شان آینده خودشان و باج‌دادن به مخالفان انتخاباتی رئیس‌جمهور باشد، فراوان‌اند. کسی که سینه سپر کند و از رئیس‌جمهور دفاع کند خیلی وجود ندارد. شاید روزهایی که دلسوزان اصلاح‌طلب و فعالان فرهنگی و هنری که در انتخابات تنها پشتیبانان دکتر روحانی بودند، بر گزینش اصلاح‌طلبانه‌تر کابینه اصرار می‌کردند، برای این بود که روحانی در کابینه به افرادی نیازمند است که به‌جای انتخابات این روزها برای دفاع از دولتش پاشنه گیوه را بالا بکشند. ۶- ما از انتخاب روحانی پشیمان نیستیم. ما منتقد روحانی هستیم و خواهیم ماند. و موهبت انتقاد را از هیچ دولتی نباید دریغ کرد. کسانی هم که قبلا در عرصه مدیریتی بد‌ترین امتحان را داده‌اند از این موج انتقاد از روحانی نباید شاد باشند. تنها ایراد روحانی این است که گاهی مثل آنها رفتار می‌کند.