بحران آبی که کشورمان را فراگرفته و نگرانی های زیادی به همراه داشته، کشورهای دیگری را هم تحت تأثیر قرار داده و آلمان از جمله این کشورهاست؛ بنابراین، بد نیست که ز دید پرتیراژترین هفته نامه آلمانی سری بزنیم به دنیای نگرانی ایشان از بحرانی که قطعا نشانه های نگرانی از وقوع آن در کشورمان بسیار واضح تر دیده می‌شود!

به گزارش «تابناک»، اگر از فضا به کره زمین بنگریم، شاید سیاره‌ای آبی به نظر برسد، ولی تنها ۲٫۵ درصد این آب ها شیرین هستند که آن مقدار هم به هدر می‌رود، آلوده به سموم می‌شود و توزیع بسیار نامناسبی دارد.

این بخشی از گزارش مفصل و طولانی «اشپیگل»، مجله مشهور آلمانی ست که شماره اخیر خود را به بحران آب اختصاص داده و تلاش کرده با ترسیم اوضاع بی آبی در جهان و راهکارهای به کار بسته شده برای خروج از این بحران در کشورهای مختلف، نظیر آلمانی ها را به خطری که در کمینشان نشسته جلب نماید.

در ین نقشه هرجا رنگ تیره تری می‌بینید بدانید که منابع آب کمتری وجود دارد و شدت بحران بیشتر است.

در این گزارش که حتی جملاتی از فلاسفه مشهور جهان در اهمیت آب را هم شامل می‌شود، بحرانی که ناسا از آن به تغییرات اقلیمی کره زمین یاد می‌کند، آنچنان خطرناک توصیف شده که به این ابهام منجر می‌شود که آیا به راستی آب های شیرین در زمره اموال عمومی بشر و یکی از حقوق انسانی نیست؟

اما آنچه این گزارش را برای ما جالب توجه تر می‌کند، هشدار درباره وخامت اوضاعی است که طبیعتا آلمانی ها در دست و پنجه نرم کردن با آن کار ساده تری پیش روی دارند، زیرا از یک سو سالها در این زمنیه کوشیده و فرهنگ سازی کرده‌اند و از سوی دیگر، همان گونه که اشپیگل اذعان دارد، بخت نیز یارشان بوده، چون کشورشان از منابع آب شیرین خوبی برخوردار است.

در ادامه گزارش به موضوع هدررفت این منابع ارزشمند در جهان اشاره و از بخش کشاورزی به عنوان بزرگترین بخش مصرف کننده منابع آب یاد شده که ۷۰ درصد آب مصرفی سالانه جهانیان در این بخش صرف می‌شود؛ آبی که صرف تولید محصولات مختلف کشاورزی می‌شود و مبحث «آب مجازی» را پیش می‌کشد.

آب مجازی، آب پنهان یا آب مخفی، مفهومی است که در سال ۱۹۹۰ میلادی یک جغرافی دان انگلیسی مطرح نمود و بعدها کامل‌تر شد و به میزان آبی که صرف تولید محصولات مختلف می‌شود، اشاره دارد؛ برای نمونه، برای تولید یک عدد پرتقال، ۸۰ لیتر آب مصرف می‌شود و این میزان برای تولید یک کیلوگرم گوشت، به ۱۵۵۰۰ لیتر می‌رسد.

با این حساب، اگر به اوضاع و احوال کشورمان بنگریم، از یک سو سهم ۹۰ درصدی بخش کشاورزی در مصرف آب ـ که بسیار بالاتر از میانگین جهانی است ـ نگران کننده به نظر می‌رسد و هم تولید انبوه و صادرات برخی محصولات آب بر در این بخش؛ امثال هندوانه و دیگر محصولات آب برِ جالیزی که به بهایی ارزان به فروش می‌رسیدند و از محل صادراتشان به دیگر کشورها، پول خوبی نصیب عده‌ای می‌شود، ولی همه و همه در راستای تشدید بحران آب در کشورمان عمل می‌کنند.

با یادآوری این نکته، بد نیست کمی افق دیدمان را به آینده دنیای بحران زده هم وسعت دهیم تا همان گونه که اشپیگل اشاره کرده، فعالیت های آغاز شده برای کسب و کار جهانی با آب را ببینیم؛ آنجا که می‌بینیم یک شرکت ایسلندی در حال تدارک و برنامه ریزی برای ساخت کشتی های غول پیکر، مانند نفت کش ها و کشتی های حمل گاز، برای صادرات آب در جهان است!

برای رصد اوضاع این تجارت نوظهور حتی می توان به بورس و ارزش سهام شرکت های فعال در این عرصه رجوع کرد و حتی تئوری ها، فرضیه ها و حتی مستنداتی را که درباره وقوع یا شروع جنگ جنگ آب وجود دارد، بررسی کرد تا دریافت که اوضاع تا چه اندازه بحرانی و خطر تا چه اندازه بزرگ است.

اینجاست که بهره بردن از تجربیات کشورهای موفق در این زمینه و دوراندیشی، تنها راه برون رفت از این کم آبی فراگیر به نظر می‌رسد؛ به این شرط که خطر را احساس کنیم، نه اینکه به مانند مسئولان کشورمان وعده هایی بدهیم که با یک بارندگی شسته می‌شوند و از بین می‌روند!