سفر رئیس‌جمهور به یزد را می‌توان از دیگر سفرهای استانی او متمایز دانست؛ زیرا این اولین سفر بعد از برگزاری انتخابات مجلس به استانی است که اصلاح‌طلبان پیروز مطلق آن شدند.

از سوی دیگر یزد را پایگاه اصلاح‌طلبی کشور می‌دانند و مطمئناً حضور دکتر روحانی در این استان به عنوان سفر استانی، با برنامه‌ریزی از پیش تعیین‌شده بود. جدای از دستاوردهای اقتصادی این سفر برای استان، دستاورد سیاسی آن معطوف به کل کشور است. همراهی دکتر محمدرضا عارف با آقای روحانی بعد از کسب مقام اولی در انتخابات تهران و قدردانی رئیس‌جمهور از او به دلیل آن اقدام تاریخی در خرداد ٩٢ دربردارنده پیام مهمی است. این همراهی و این قدردانی می‌تواند خط بطلانی بر تلاش جریانی خاص برای انشقاق بین منتخب اول مردم تهران و رئیس‌جمهور باشد. از آنجا که در ایران نحوه تعاملات افراد با یکدیگر تفسیربردار است، می‌توان از همراهی دو دوست قدیمی (عارف و روحانی) در یک سفر سیاسی، مفاهیم و معانی زیادی استنباط کرد. آقای عارف بعد از خرداد ٩٢ با وجود برخی پیشنهادها از سوی رئیس‌جمهور برای حضور در کابینه، فعالیت در عرصه جامعه مدنی را ترجیح داد تا بتواند سرمایه اجتماعی ایجادشده در خرداد ٩٢ را تقویت کند و ارتقا بخشد؛ ازاین‌رو در دو سال گذشته آقای عارف، یکی از حامیان جدی دولت تدبیر و امید بود و هر جا از او نظر مشورتی می‌خواستند، دریغ نکرد.

این حمایت بدون کوچک‌ترین سهم‌خواهی بود و برای انتخابات مجلس هم از ماه‌ها قبل، پیوسته بر لزوم ارائه یک فهرست انتخاباتی از سوی اصلاح‌طلبان و حامیان دولت تأکید می‌کرد. این پروژه با کوتاه‌ آمدن از برخی خواسته‌ها البته با حفظ هویت اصلاح‌طلبی با همراهی اصلاح‌طلبان و حامیان دولت در مرحله اول انتخابات به‌ خوبی به سرانجام رسید. مطمئناً شخص رئیس‌جمهور از آنچه در اردوگاه اصلاح‌طلبان و حامیان دولت گذشت، مطلع بود و از نقش‌آفرینی و مدیریت آقای عارف در پروژه انتخابات به‌ خوبی آگاه است و به همین دلیل در اولین سفر استانی خود بعد از انتخابات مجلس، استان یزد را انتخاب کرد که با همراهی دکتر عارف در این سفر پیام‌هایی را به جامعه مخابره کند؛ پیام‌هایی که شاید بتوان در بهار سال ٩٥ آنها را به‌ خوبی معنا کرد.